Een kleine week voor het WK in Amerika kon u een interview lezen met de revelatie van het seizoen, David Haverdings. Toen zei de Nederlander het volgende: "Ik wou het seizoen eindigen met top vijf plekken met hier en daar een overwinning." Van de ereplaatsen kwam er niet veel in huis, in tegenstelling tot de overwinningen die zich elke week maar wisten op te stapelen.
Foto van Bram van Lent
Het seizoen van Haverdings kan niet anders dan in één woord omschreven worden: magistraal. In 26 crossen trok het Nederlands jeugdproduct van Orange Babies Cycling Team, dat volgend jaar voor de ploeg van Sven Nys zal uitkomen, 21 keer aan het langste eind. Elk klassement wist hij naar zich toe te trekken en in de Wereldbeker won hij echter ook al de manches, vier om precies te zijn. Het jaar van Haverdings kende immers wel één negatief puntje: de kampioenschappen.
Op het EK in eigen land stond het 17-jarig toptalent als topfavoriet aan de start op de VAM-berg. De vijf wedstrijden voor het Europees kampioenschappen werden allemaal door hem gewonnen en dus zou een trui een mooie beloning zijn van de prestaties van de afgelopen weken. Uit het verleden is al gebleken dat een kampioenschap geen cross is zoals een ander, het heeft echter ook zijn nadelen om daar als topfavoriet aan de start te staan. Haverdings moest juist op die ene dag nog eens zijn meerdere erkennen, wat al lang geleden was, tegen Aaron Dockx, die als een komeet uit de startblokken schoot en het kunstje ook tot de finish wist af te maken.
Op het WK in Fayetteville kon er geen ander scenario geschreven worden dan dat Haverdings met de regenboogtrui naar huis ging gaan. De topfavoriet maakte echter een smak in de openingsfase en zou ook nooit meer de aansluiting maken met de kopgroep. Op de dag waar je een topseizoen kunt belonen met de mooiste trui, kwam er niet van in huis, hij werd pas negende.
Geen winst op het EK en WK dus voor Haverdings. Maar geen getreur, want het NK stond nog op het programma. De kers op de taart kwam er dan toch voor de Man van het Seizoen, eindelijk een verdiende trui. De titel gaf hem duidelijk vleugels, want na het NK won hij nog vier crossen van de vijf waar hij aan de start stond.
Reactie plaatsen
Reacties