Dat Nys junior een kanjer was, kon men al in 2017 niet verzwijgen. De prestaties bleven zich maar opstapelen en telkens met de grootste mogelijke verwachtingen aan de start staan van een cross. Van een, zoals papa Sven weleens zegt, snotneus in het veld naar Europees goud op de weg. Dit is hoe Thibau de wereld de voorbije maanden serieus wist te verbazen.
Foto van Miriam Terruzzi
In februari 2016 besloot Sven Nys een einde te maken aan zijn waanzinnige carrière. Alle ogen waren gericht op hoe kleine Thibau het zou stellen. In de voetsporen treden van een vader die bijna alles wist te winnen is niet makkelijk. De generatie Poulidor - Adrie - Mathieu en David Van der Poel is een ander verhaal, dat was duidelijk een bloedverband. Thibau begon aan zijn eerste BK in Oostende in 2017, als eerstejaars wist hij de trui te verzilveren, hij was vertrokken. Hij deed al iets wat zijn vader niet kon, Belgisch kampioen worden bij de nieuwelingen. Het eerste doel was geslaagd, op naar meer.
Na een goed seizoen gereden te hebben in de Belgische trui wou Thibau zichzelf opvolgen in het zand van Koksijde. Daar zou hij het zeker niet cadeau krijgen. Belmans, Cortjens en Van Campenhout zouden zijn grootste tegenstanders moeten worden. Hij legde de beslissing vast in de Herygersduin. Alsof het niets was, vloog Thibau naar zijn tweede Belgische titel. De jacht op het evenaren van papa Sven kon beginnen.
In het seizoen van 2018/19 kreeg Thibau het uitermate moeilijk, als eerstejaars junior strijden tegen mannen die al een extra jaartje crossen in deze categorie. De 'grote' mannen voor de titel op het BK, EK en WK waren twee landgenoten. Meeussen en, hoe kan het ook anders, alweer Cortjens kleurden het seizoen en Thibau kon er maar van leren en ervaring opdoen voor het komend seizoen.
De twee komen het jaar nadien over van de junioren naar de beloften en Nys moet dan de man van het seizoen worden in zijn tweede jaar bij de junioren. Zowel het BK in Antwerpen, het EK in Silvelle en het WK in Dübendorf won hij op sprekend gemak. Alles wat maar te winnen viel, wist hij ook met beide handen te grijpen. In DNA Nys zagen we al enkele fragmenten waar Thibau zeker niet ontkent dat hij ook ambities heeft voor de weg, maar dat het veldrijden nog steeds de prioriteit is. Dat zou weleens snel kunnen veranderen, met een voorsmaakje in de Ronde van Vlaams-Brabant en de Ronde van Namen tussen de profs, weliswaar met een bescheiden deelnemersveld.
Juli en Augustus 2021, het debuut van Thibau op de weg tussen de profs. In het verleden wist de jonge leeuw van Trek Baloise Lions al een aantal keer het zegegebaar te maken, maar door corona waren de beloften genoodzaakt om af en toe te strijden tussen de profs. In de Ronde van Vlaams-Brabant pakte Thibau twee overwinningen en in de Ronde van Namen zocht hij vijf keer het podium op in vijf ritten. Zijn prestaties gaven bondscoach Sven Vanthourenhout een seintje, die moet mee naar het EK en WK op de weg in het najaar. In januari moest Thibau zijn niet-selectie aan het WK veldrijden in eigen land verwerken. Zijn resultaten waren niet wat ze moesten zijn en tot grote verbazing kreeg hij geen plek tussen de beloften. Wie o wie zou ooit gedacht hebben dat hij het goed zou maken door acht maanden later in de selectie te zitten op de weg in Italië? Met welke ambities trok Thibau naar het Italiaanse Trente? Op weg naar goud? Wel, het zou zomaar eens kunnen.
Het parcours was te zwaar voor hem dachten de meesten, maar wie kwam er aansluiten in de laatste beklimming van het EK? Jawel, Thibau Nys. "Ik wist dat ik Europees kampioen kon worden als ik de laatste klim zou overleven, want ik heb nog steeds mijn troefkaart bij het spurten" vertelde de kersverse kampioen aan Sporza. Met een kleine groep en twee Belgen gingen de beloften sprinten. Alsof het niks was, reed Nys ze allemaal los en verbaasde zo iedereen. Van het veld, zonder veel ervaring op kampioenschappen op de weg, ineens Europees kampioen worden op de weg. Wie het op voorhand had kunnen voorspellen, zou voor gek verklaard worden.
Reactie plaatsen
Reacties