Dat Wout van Aert voor aanvang van het voorjaar gezien werd als een kanshebber bij elke koers waar hij aan deelnam, is geen verrassing meer. Maand per maand, jaar na jaar weet hij de wielerwereld te blijven verbazen met zijn hoopvolle prestaties. De Belgische kampioen begon aan zijn dominantie dit voorjaar in de Omloop, trok de goeie lijn door in Parijs-Nice en maakte een straffe terugkeer door als tweede te eindigen in de Hel van het Noorden. Lees hier het magistrale voorjaar van Wout van Aert.
Foto van Cycling Media Agency
Omloop, met Bosberg als beslissende factor
Wout van Aert kwam - ondermeer dankzij een uitermate goeie Benoot - in een zetel voor aanvang van de laatste beklimming van de dag. Het leek er eerst op dat Jumbo-Visma de touwtjes in handen nam en vol voor de zege gingen met Tiesj Benoot, maar op de Muur van Geraardsbergen kwam hij zichzelf wat tegen. Wanneer een kleine groep terug de aansluiting kon maken met de eenzame leider, was het andermaal de beurt aan een renner van de gele brigade om op zijn beurt een gat te slaan: Wout van Aert.
Voor de Belgische kampioen kon het niet meer mislopen, want hij moest echter nog 12 kilometer vol rijden, een soort tijdrit, wat niet voor niets één van zijn zovele specialiteiten is. De achtervolgende groep hield het voor bekeken en had al snel door dat het voor de tweede plek ging zijn, want tegen zo'n van Aert koersen is namelijk geen sinecure.
Een ding was al een feit na van Aert zijn eerst koers: de eerste zege kon niemand hem nog afpakken.
Afwezig in Strade, Parijs-Nice is groter doel
Rit 1: nummertje van Visma
Het nieuws kwam misschien eerst als een bom binnen, de winnaar van de editie in 2020 zou niet aan de start verschijnen in de grindwegen in Italië. Voor de zoveelste keer aan de start staan, het was tijd voor een nieuw doel: Parijs-Nice. In de eerste etappe leek het een titanenstrijd te gaan worden tussen de spurtbommen als Jakobsen, Philipsen, Groenewegen en van Aert. Jumbo-Visma had immers een ander plan en trok op vijf kilometer van de streep fel door op de slotklim, met drie mannen van dezelfde ploeg waren ze weg. Een nummertje als dit komt zelden voor, des te mooier wanneer je als drie ploegmaats samen zegevierend over de streep komt.
Rit 2: Jakobsen outstanding in spurt
Ook in de twee etappe behoorde, zoals elke koers de laatste jaren, van Aert als één van de topfavorieten. Jakobsen kende gisteren echter een mindere dag en wou het vandaag meteen goedmaken. Waar hij voor kwam, maakte hij ook mooi af. In de spurt was hij sneller dan Wout van Aert, dat nu voor de tweede keer in twee dagen zilver weet te pakken. Het is, desondanks geen winst vandaag, nog steeds een droom voor Jumbo-Visma in het algemeen klassement, want met drie staan ze nog steeds voorin.
Rit 3: Pedersen verslaat van Aert
Net als de twee eerste ritten, kwam de Belgische kampioen ook net tekort om zijn eerste zege in Parijs-Nice te behalen. De spurt stond, net als de tweede rit, op het lijf van van Aert geschreven, daardoor was hij ook dé favoriet om de handen in de lucht te steken. De dag ervoor stond Jakobsen in de weg, nu was het de beurt aan ex-wereldkampioen Pedersen om te zegevieren. Drie keer na elkaar op het podium, maar geen enkele zege. Wel, daar zou Wout van Aert in de vierde rit verandering bij maken.
Rit 4: eindelijk prijs
Over de vierde rit valt er niet veel te zeggen, enkel en alleen dat Wout van Aert zijn uitstekende Parijs-Nice bekroonde met een langverwachte overwinning. In de tijdrit was de Belgische kampioen net een tikkeltje sneller dan ploegmakker Primoz Roglic.
Rit 5: Off-day
Het kan niet altijd lopen zoals men wilt, daar was de vijfde rit het perfecte voorbeeld van. Van Aert reed de eerste vier ritten vier keer het podium op, maar kwam met bijna 25 minuten binnen na een off-day. Het positieve aan het verhaal is wel dat ploegmaat, en topfavoriet voor de eindzege, Primoz Roglic de gele trui overnam. Het stond in de sterren geschreven, het geel halen tot in Nice was zeker meer dan mogelijk voor de Belgische kampioen, maar wanneer de benen leeglopen, kent het sprookje uiteraard jammer genoeg een ander einde.
Rit 6: Alweer een podiumplek
Wout van Aert en co misrekenden zich in de zesde rit. Het was andermaal een rit op het lijf geschreven voor de spurters, maar thuisrijder Mathieu Burgaudeau zorgde voor de verrassing, Pedersen wist zich nog net voor Wout van Aert te wippen en werd tweede.
Rit 7: Roglic neemt optie op eindzege
Wanneer van Aert niet op het podium te bespeuren is, dan zorgt Roglic wel voor de bloemen. De Sloveen kwam in de zevende rit echter uitstekend voor de weg en kwam solo over de streep. Voor de Belgische kampioen was het immers geen topdag, want net als in de vijfde rit kwam hij met een grote achterstand binnen. Geen genade, want het eindklassement was voor de Sportman van het Jaar toch al niet meer belangrijk. Gelukkig dat hij in de voorlaatste rit niet in het rood reed, want daarvoor zou Jumbo-Visma hem in de slotrit nodig hebben om een uitgepute Roglic naar de eindzege te brengen.
Rit 8: (W)outstanding
Het was al meer dan onwaarschijnlijk wat de Belgische kampioen de afgelopen dagen deed in Parijs-Nice. In de eerste vier wedstrijden stond van Aert vier keer op het podium, waarvan een keer op het hoogste schavotje en ook in de zesde rit kreeg van Aert bloemen toegediend. Energie op zou je kunnen stellen. Wel, in de slotrit had hij nog genoeg brandstof om zijn uitgepute ploegmakker en kopman naar de eindzege te brengen. Op een parcours van 115 kilometer met een paar lastige klimmetjes reed Yates op sprekend gemak naar de dagzege, maar van Aert wou het geel binnen de ploeg houden en reed als een komeet tot de eindstreep, met Roglic in het zog. En zo geschiedde, het geel ging mee naar Slovenië. Bedankt, Wout!
E3 Harelbeke
Copy-paste van de eerste rit in Parijs-Nice, maar deze keer zonder Primoz Roglic. In de E3 toonden de mannen van Jumbo-Visma andermaal dat zij dé ploeg van het voorjaar zijn. Op de Paterberg dacht de Belgische kampioen er het zijne van en trok fel door, wat voor een bom zorgde in het peloton, want niemand had een antwoord in petto, buiten Laporte. Tijdens de laatste 40 kilometer waren er dus enkel en alleen twee gele mannetjes voorin te bespeuren. De twee grootheden van de Nederlandse grootmacht slaagden er dan ook echter in om het kunstje af te werken, maar deze keer waren de rollen omgedraaid, want de Fransman liet zijn ploegmakker van Aert winnen. Dit kon maar één ding betekenen: de Belgische kampioen was klaar om zijn eerste Ronde van Vlaanderen binnen te halen, maar daar stak Corona een stokje voor. Geen deelname dus voor de man van het seizoensbegin in Vlaanderens' Mooiste. Geen genade, want Visma liet weten dat hij uiteindelijk toch wat later ging starten in Roubaix. 100% fris aan de Hel van het Noorden beginnen, is dat wel een garantie op succes? Wel, dat was het zeker en vast, buiten één Nederlander gerekend.
Parijs-Roubaix
Het momument waar van Aert al een paar jaar op jaagt, was tot nog toe geen succes. In 2018 kwam hij voor het eerst aan de start en werd, ondanks hoge verwachtingen, toch knap dertiende. Het resultaat was op dat moment niet van groot belang, want ploegmaat - toen nog bij Crelan - Michael Goolaerts, vocht toen voor zijn leven. Wat later kwam dan ook het droevig nieuws dat hij het niet had overleefd. Een jaar later kwam van Aert dan opnieuw aan de start met maar één doel voor ogen: de kassei winnen als eerbetoon aan zijn ex-ploegmakker. Helaas was dat niet voldoende, want hij kwam pas als 22e over de streep. Vorig jaar had hij de benen niet om mee te doen voor het podium, hij werd zevende. Ondanks dat voor aanvang van zijn vierde editie corona hem te pakken had, bleef hij echter nog steeds een grote favoriet. Soms heb je meer kans om een koers te winnen wanneer je 90% in vorm bent dan wanneer je in een optimale vorm aan de start staat. Wel, dat was dus ook het geval. Pech en een fietswissel stonden hem niet in de weg, hij spurtte op sprekend gemak naar de tweede plek in de velodroom in Roubaix.
Reactie plaatsen
Reacties