Het stond in de sterren geschreven dat de eerste ritzege in zijn derde Tour de France voor de deur stond. Na drie tweede plaatsen was het in de vierde rit dan eindelijk raak voor onze landgenoot. Op de laatste beklimming vloog hij, dankzij prima werk van de gele brigade, alleen weg en hij was vetrokken voor een solo van 10 kilometer, wat later maakte hij het dan ook op een fantastische manier af.
Foto van Cycling Media Agency
De Poulidor-vloek
Dat Wout van Aert de tweede Raymond Poulidor is, weten we al langer dan vandaag. Of het nu in het veld, op een kampioenschap of in een grote ronde is, overal heeft van Aert al kennisgemaakt met zilver. In Kopenhagen begon de geletruidrager aan zijn zilveren jacht. In de tijdrit klopte hij weliswaar Pogacar én wereldkampioen Ganna. Vorig jaar won hij de afsluitende tijdrit, de tweede op rij konden we opschrijven, maar dat was buiten Yves Lampaert gerekend. De vice-Belgische kampioen in het tijdrijden zorgde voor dé verrassing in de openingsrit door vijf seconden sneller te rijden dan zijn landgenoot, de gele droom moest nog even wachten.
In de tweede rit stond van Aert, zoals gewoonlijk, als topfavoriet aan de start om de eerste spurt op zijn naam te schrijven, maar ook nu stond er iemand in de weg. De Nederlander Fabio Jakobsen was deze keer sneller, met een half wiel kwam de Nederlandse spurtbom als eerste over de streep. Ook in de derde rit was goud nog niet aan de orde, het was Dylan Groenewegen (ex-ploegmakker van Wout van Aert) die uit een verloren positie iedereen een neus zette en na een lange tijd nog eens een Tourrit op zijn naam mocht schrijven. De twee protagonisten van het 'drama van Polen' winnen dus na elkaar een etappe, poëtischer kan het niet zijn.
Vierde keer, goeie keer
Het kon niet blijven duren! In de vierde rit was van Aert outstanding en vertrok op de laatste beklimming voor een kleine solo van 10 kilometer. Nathan Van Hooydonck trok de gele trein als eerste naar boven, Tiesj Benoot deed hem na en bracht van Aert in de perfecte positie om nog een laatste bommetje te plaatsen, alle favorieten waren gezien. Dat de gele trui een droom was, is een zekerheid. Een etappe winnen in de gele trui, dat is pas straf. Zijn solo maakte hij met sprekend gemak af, in zijn eentje had hij meer dan genoeg tijd om het zegegebaar te maken, eentje om in te kaderen thuis.
Straffe statistieken
De laatste twee ritten van de vorige Tour won van Aert ook al, de tijdrit en de sprint in Parijs. Nu kent onze landgenoot een fantastisch begin van zijn derde Ronde van Frankrijk. Dit wil zeggen dat hij in zijn laatste zes wedstrijden drie keer tweede werd en driemaal op het hoogste schavotje mocht staan. Het kan niet anders dan dat van Aert op een wolk leeft, want na de gele trui staat hij ook bovenaan in het klassement om de groene trui.
Reactie plaatsen
Reacties