Het veldritseizoen zit er helaas weer op, maar dat kan niet zonder de belangrijke hoogtepunten te bespreken in het belangrijkste klassement. Voor het eerst werden de renners geconfronteerd met een zwaar programma, met maar liefst 15 wedstrijden brachten ze telkens mooie spektakelstukken voor.
Foto van Cycling Media Agency
Amerikaans avontuur
De toppers gingen niet enkel naar Amerika voor het WK, maar ook voor de drie eerste wereldbekermanches van het prille seizoen. De man van het seizoensbegin, met name Eli Iserbyt, beet de spits af in Waterloo door met grote onderscheiding de witte trui in beslag te nemen. Ook streden de renners op het WK-parcours in Fayetteville, waar Hermans een verrassing in petto had door daar iedereen te verslaan. In de laatste van drie manches ging de volle buit weer naar Iserbyt, die zo zijn leidersplaats wat extra glans gaf. De renners moesten afscheid nemen van een mooi Amerikaans avontuur, op naar België dan maar voor nóg meer spektakel.
Zonhoven voor Aerts, Overijse voor Iserbyt
In de Kuil van Zonhoven wist Aerts een uitermate sterke wedstrijd te gaan belonen met zijn eerste WB-zege van het seizoen. Ploegmaat van der Haar hield Iserbyt af van de tweede plek, maar de man uit Bavikhove behield zijn leidersplaats na zijn felle demonstraties in Amerika. Één week later was het dan toch weer eens prijs voor Iserbyt. In Overijse kreeg hij het serieus lastig na een duel met ploegmaat Vanthourenhout, maar de leider in het klassement had nog een cartouche op overschot om definitief afscheid te nemen van zijn collega. Vooraleer dat er weer strijd werd geleverd in België, maakten de renners eerst een tussenstop in het Tsjechische Tabor.
Van der Haar op een wolk
De kersverse Europese kampioen Lars van der Haar deed in Tabor net hetzelfde wat hij een week eerder deed op de VAM-berg, namelijk solo over de streep komen. De nieuwe trui gaf de Nederlander duidelijk vleugels en in de slotronde klopte hij iedereen en kwam met elf seconden binnen voor leider Iserbyt. Het was een lange tijd geleden dat de Nederlander nog eens wist te winnen, en nu lukte het hem twee keer in één week tijd.
Demonstratie
De twee volgende wereldbekers kwamen dan weer op de naam van Iserbyt. Het zand van Koksijde was 'te zwaar' voor hem, maar desondanks nam hij daar andermaal de volle buit. Ook in het Franse Besançon was hij een maatje te sterk op een 'modderduivel'-parcours na een thriller tegen Toon Aerts. De verrassing van de dag was toen dat de wereldkampioen bij de beloften, met name Pim Ronhaar, als derde mee op het podium mocht.
Terugkeer van 'grote twee'
Hét moment waar iedereen wekenlang op had zitten wachten, was dan eindelijk aangebroken. Wout van Aert reed in Boom iedereen aan flarden en zette door in het Italiaanse Val di Sole, dat voor het eerst op de kalender van de wereldbeker een plaatsje kreeg. Het was jarenlang wachten op nog een écht sneeuwparcours, en die kwam er dus in Zuid-Europa. Er was andermaal niets aan te doen aan de Belgische kampioen, die zoals gewoonlijk solo over de streep kwam. In Rucphen stond de Sportman van het Jaar niet aan de start, maar wie wel van de partij was, was de Brit Tom Pidcock. Na een inhaalrace streed hij samen met leider Iserbyt voor de zege, en maakte het dan ook koelbloedig af in de spurt.
Vanthourenhout protagonist in Namen
Het was ongetwijfeld dé mooiste zege in zijn carrière. Michael Vanthourenhout kreeg het op de Citadel van Namen zeker niet cadeau, want als Pidcock aan de start verschijnt, dan is het een hele klus om het in je eentje af te maken. Vanthourenhout had immers ook een beetje geluk dat de Brit tweemaal kennis wist te maken met de modderige ondergrond, maar maakte het wel op eigen kracht af.
Van Aert/ Pidcock
Met nog vier wedstrijden voor de boeg leek in Dendermonde dé mooiste cross van het seizoen aangebroken, want voor het eerst stond de wereldkampioen nog eens aan de start van een cross. Jammer genoeg sukkelde van der Poel nog wat met een blessure waardoor hij de volgende dag in Zolder definitief een streep zou trekken onder het seizoen. Van Aert kende echter geen genade en soleerde ook daar naar alweer een overwinning. In Hulst ging de Belgische kampioen op zoek naar een hattrick, maar moest al vroeg achtervolgen na materiaalpech. Als het van Aert niet is, wie dan wel? Juist, Pidcock!
Flamanville en Hoogerheide in bezit van Iserbyt
De twee laatste crossen van de wereldbeker werden gewonnen door de eindwinnaar. Er kwam ook geen druk meer kijken op de schouders van de man uit Bavikhove, want na de cross in Hulst kwam de bevestiging al dat de eindzege definitief niet meer uit zijn handen kon glippen. De eindzege alleen was niet goed genoeg, Iserbyt had ook zijn zinnen gezet op de laatste twee manches. In Flamanville voerde hij een onemanshow op en ook in Hoogerheide haalde hij na een inhaalrace Tom Pidcock nog in.
Reactie plaatsen
Reacties