De hamvraag voor het WK was simpel: wie o wie zou topfavoriete Zoë Bäckstedt van alweer een wereldtitel houden? De concurrentie zou van het Nederlandse kamp moeten komen, met Leonie Bentveld zou er wat meer spankracht te zien zijn in de eerste cross om de regenboogtrui. Het verwachte scenario werd meteen waar, na slechts twee minuten koos de Britse voor een solotochtje.
Foto van Nobuhiko Tanabe
Geen Xaydee Van Sinaey aanwezig op het WK door een positieve coronatest, de hoop bij de Belgen was dan gericht op Fleur Moors. Slechts 13 crossen heeft ze in haar leven gereden, en meteen staat ze aan de start op een WK in Amerika. Top 10 à 15 zou voor Moors een knappe prestatie zijn, en het zag er heel goed uit in de eerste ronde wanneer ze als vijfde rondreed. Op het WK is pech altijd van de partij, ook nu was het niet anders. Moors was niet meer te bespeuren en kreeg ineens vijftig seconden aangesmeerd, materiaalpech was daar de oorzaak van.
Voorin had Bäckstedt geen zin om te wachten, ze wou de cross zo snel mogelijk in een beslissende plooi leggen. Op de zware beklimming, waar hoogstwaarschijnlijk elke cross beslist op zal worden, reed ze na slechts twee tellen weg van de tegenstand. Geen seconde gaf ze nog toe. Integendeel, de voorsprong groeide in een mum van tijd tot een halve minuut.
Bentveld maakte in het slot een zeer goeie indruk, op een gegeven moment kwam ze zelfs terug in hetzelfde beeld als de eenzame leidster, weliswaar op lange rechte stuk waar het beeld vaak bedrieglijk is. Bäckstedt kende echter geen miserie meer en mocht lang en uitgebreid de tijd nemen om het verdiende zegegebaar te maken. Na haar wereldtitel op de weg in Leuven mag ze nu ook in een andere discipline de regenboogtrui om haar schouders dragen. Op een halve minuut kwam Bentveld binnen en haar landgenote Molengraaf pakte het brons.
Reactie plaatsen
Reacties