In de tweede cross van het WK heeft België zijn eerste wereldtitel veroverd. Beter nog, bij de beloften was een volledig Belgisch podium te zien. Emiel Verstrynge had een topdag, maar kon en/of mocht het gat niet dichten. Thibau Nys presteerde boven de verwachtingen en vervolledigde het podium in de spurt.
Foto van Nobuhiko Tanabe
Mason, Kamp, Ronhaar, Nys, Verstrynge en noem maar op. De cross waar de meeste favorieten aan de start stonden werd ongetwijfeld gereden bij de beloften. Met een stuk of vijftien man werden de eerste tien minuten gekleurd, tot Wyseure het in zich had om een bommetje te plaatsen. De Belgen stopten perfect af en Nederland zou de klus moeten klaren, wat tot grote frustratie zorgde bij Europees kampioen Ryan Kamp.
Van veertien naar acht, en van acht naar twintig seconden. Elke ronde zag het er goed uit voor de eenzame leider en de volgende ronde konden we weer een ander scenario gaan bedenken. Verstrynge kwam machtig voor de dag en had nog een cartouche op overschot om in zijn eentje op zoek te gaan naar zijn landgenoot én ploegmaat. Tot op zeven seconden kwam hij piepen, maar kwam net tekort om het nog tot op een spurt te laten aankomen. Een geëmotioneerde Joran Wyseure kwam met de Belgische vlag over zijn schouders over de streep, met groot applaus van zijn ploegmakker in de achtergrond. Heel de cross alleen rijden én het dan nog in je eentje afmaken, kan maar in één woord beschreven worden: chapeau!
Het beste verhaal kon waargemaakt worden indien Thibau Nys nog voldoende had om het af te maken in de spurt om het brons. De Europese kampioen van op de weg had duidelijk de beste papieren, maar de vraag was hoe uitgeput de Belofte van het Jaar was. Wel, hij had nog duidelijk genoeg om Nederlander Mees Hendrikx en de Brit Cameron Mason van zich af te houden.
Het scenario waar de Belgen én bondscoach Sven Vanthourenhout van konden dromen, is dus ook werkelijkheid geworden.
Reactie plaatsen
Reacties